Een scootmobiel is handig voor mensen die niet goed te been zijn en toch zelfstandig naar de winkels willen gaan om hun boodschappen te doen. Je hebt ook mensen die af en toe een scootmobiel nodig hebben om zich te verplaatsen. Hier val ik zelf dus onder. Wanneer ik eens niet zo goed ter been ben is het een super uitkomst, om al rijdend mijn boodschappen te kunnen doen en ook om mijn hondje uit te laten. De boodschappen ermee doen vind ik vaak een regelrechte crime.
Een scootmobiel rijdt niet zo hard hoor, zo’n twaalf kilometer per uur, daar blijft het wel bij. Toch kan dat ineens heel hard zijn als je een hoek om moet, of als je even het overzicht over het verkeer kwijt bent… Om te rijden moet je een hendel naar je toe trekken. De scootmobiel reageert daar best abrupt op, als je hem te hard intrekt stuif je vooruit, als je hem ineens loslaat, sta je als een blok stil. Oefening baart kunst. Zo was ik een keer op een fietspad, waar de fietsers van rechts voorrang hadden en ik dus moest stoppen, wat nogal abrupt ging. Ik hoorde de fietsers bijna denken: ‘Oh nee hé, daar heb je weer zo’n gevaar op een scootmobiel!’ Sommige scootmobielers zijn werkelijk een gevaar, dat geef ik gelijk toe. Ik kan mij er vaak aan storen, ondanks dat ik zelf regelmatig een scootmobiel nodig heb.
Toen ik hem nog niet nodig had, betrapte ik mij er op dat ik mij ook liep te ergeren aan mensen in scootmobielen. We hebben er nu eenmaal best veel hier in Groningen. Ik keek dan de bestuurder aan met het idee, dat die volgens mij die scootmobiel niet echt nodig had, want hij stapte er zo van af en liep vrolijk de winkel in. Tja, de vooroordelen hé? Als een soort straf, krijg ik nu diezelfde vooroordelen over me heen. Ik ben namelijk ook jong, te jong voor een scootmobiel. Je ziet het ze gewoon denken… Lang in een rij bij de kassa staan lukt niet, daar gaat het fout, dat houd ik domweg niet vol. Je ziet aan de buitenkant niets aan mij. Zo hoor ik mensen dan weleens fluisteren; ‘wat moet die nou in zo’n ding?’ Ik probeer me er niet veel van aan te trekken.
Volgens de wet hoor je daar waar mensen lopen, zoals in een winkelcentrum, je scootmobiel in slakkengang te zetten, de laagste stand. Maar die wet is geloof ik lang niet bij alle bestuurders bekend. Soms razen ze je voorbij of komen je tegemoet met een vaart dat je denkt: ‘Hee, ik hoef niet ook in zo’n ding te belanden!’
Ook op de markten zijn de scootmobielers (samen met kinderwagens) een ware schrik. Je kunt eigenlijk nergens fatsoenlijk bij en dan heb je van die mensen die lukraak voor je scootmobiel langs lopen, omdat ze ineens iets leuks zien of omdat ze denken dat ze er nog wel nét voorbij kunnen. De scootmobieler schrikt zich dan lam, wil geen botsing en laat de hendel los, komt dan abrupt tot stilstand, waardoor die mensen die vlak achter je lopen zowat over je scootmobiel heen vallen!
Daarbij komt ook nog eens dat je niet overal makkelijk langs kan op straat, om van A naar B te komen. Je komt de meest gekke obstakels onderweg tegen. Bijvoorbeeld van die hekken die parallel op elkaar staan, waar je met geen mogelijkheid tussen door komt met je scootmobiel. En wanneer je de stoep neemt, moet je stoepje af, weg oversteken en stoepje op. Simpel toch? Nou vergeet het maar hoor. Dan staat daar zomaar een glasbak recht voor je neus. Gewoon écht op de rand van de stoep! Niet te geloven! Je zal maar blind zijn en met zo’n stokje lopen, dan loop je recht op die glasbak aan…. Niet echt normaal, vind ik. Hij zal dat dan wel voelen met zijn stok, maar wie verwacht daar nu een glasbak. Niemand toch? Of er is nergens een op of afrit te bekennen, ook zoiets…
Je kan je dan ook vast wel voorstellen dat ik altijd weer blij ben, dat ik weer enigszins lopend naar de winkels kan. Waar ik me dan gelijk weer loop te verbazen over al die scootmobielers, die maar rond racen en mij als lopend individu bijna van de sokken rijden. Mijn ergeren is inmiddels wel overgegaan in verbazing.
Erger of verbaas jij je als lezer ook weleens aan de scootmobielers?
2016©Vlindertje73 (Engelina)
Reactie plaatsen
Reacties